"Jeszcze w zielone gramy"- czyli krótka opowie¶ć małego motylka
Sprawozdanie z II Przegl±du Spektakli Teatralnych w Igołomi
31 maja 2017r. nasze przedszkolaki wzięły udział w Przegl±dzie Spektakli Teatralnych o tematyce ekologicznej zorganizowanym przez Przedszkole w Igołomi.
Maj to miesi±c teatru w naszej gminie. W tym czasie odbywa się coroczny konkurs teatralny organizowany przez Przedszkole im. Misia Uszatka w Igołomi. Tematem przegl±du jest tym razem ekologia. Stosunek do otaczaj±cego nas ¶wiata, do mniejszych, słabszych i zależnych od nas jest przecież miar± człowieczeństwa.
Ziemia to wyspa wyspa zielona
W¶ród innych dalekich planet
To dom jest dla ludzi dla ludzi
I zwierz±t, więc musi być….
Bardzo zadbany
Wszyscy chc± ratować Ziemię: mały jeżyk i pszczółka, a nawet sam pan doktor. Lecz czy to ziemi potrzebne lekarstwo? A może to ignorancja i zaniechanie człowieka wymaga leczenia. Przyroda próbuje się bronić swoim pięknem. Chce przekonać do siebie całym swoim wdziękiem. Rozkołysana w zielonym tańcu wznosi swoje "Alleluja" jak łabędzi ¶piew.
W naszym przedstawieniu nie pada żadne słowo. Ten zabieg pozwala zrozumieć, że przyroda nie mówi i nie potrafi się bronić. Mieszkańcy ł±ki to owady, małe stworzonka, prawie niezauważane przez człowieka. Proste koszule to rodzaj tła, na którym barwne plamy tworz± portret żuka biedronki czy motyla. Budzi się dzień, na ekranie ukazuje się kulisty cień- słońce. ¶wiergot ptaków budzi ¶pi±cych mieszkańców ł±ki. Niczym ludzie bior± prysznic, czesz± się, jedzą wspólnie ¶niadanie i jak każda rodzina wychodzą do pracy. Krzątają się po kolorowej łące i niczym pył kwiatowy zbierają kolorowe piłeczki. To dzięki ich pracy powstaje barwny napis „łąka”, będący również tytułem spektaklu. Nagle w ich ¶wiat wdziera się warkot samochodu, krzykliwa muzyka i dwójka dzieci z siatką na motyle. Chciałoby się powtórzyć za I. Krasickim "…Źle się bawicie! Dla was to igraszka, nam idzie o życie." Nadchodzi noc. Cicha kołysanka ma wszystkich ukołysać do snu. Nie może spać tylko mały motylek bez matki. Za ¶cianą, której nie może pokonać widzi cień kogo¶ bardzo bliskiego, zasypia bez niej. Słowa W.Młynarskiego na zakończenie mają cierpki posmak:
"Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze którego¶ rana odbijemy się od ¶ciany…"
Osierocony motylek, gdy wybrzmi± słowa:
"my możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie…"
Odpowiada retorycznie
"Długo nie????????"
Aktorzy żegnaj± się z widowni± znana piosenk± J. Kofty "Pamiętajcie o ogrodach". I wiem na pewno, że choć schodz± ze sceny tekst jeszcze długo dźwięczy w uszach.
Opr. Małgorzata Niemiec
Powrót
